dinsdag 31 juli 2012

Badonkadonk girl

Heerlijk lange dagen zijn het steeds wanneer ik naar LA vlieg.
Tussen 1 en 4 verschillende keren wakker geworden en om half 6 dan toch maar opgestaan. Jetlag.
Na een smakelijk ontbijtje in het hotel (dat was er 5 jaar geleden nog niet) trokken we op pad. Ons hotel ligt op een halve minuut van Hollywood&Higland, een grote shopping mall naast het Kodak Theatre, waar de Oscars elk jaar uitgereikt worden. Vanop de 1e, 2e en 3e verdieping zie je het Hollywood sign. We made it!!!
Automatisch wandelden we naar Man’s Chinese Theatre (vroeger Grauman’s) naar de honderden hand- en voetafdrukken van de filmsterren, een gebruik dat al sinds 1927 bestaat. De drukste plek is altijd de plek waar de handafdruk van Marilyn is. Het zijn ook de zwartste ondertussen, ik durf niet denken hoeveel mensen daar al hun handen in gezet hebben, wij natuurlijk ook.
Langs Hollywood Boulevard staat ook steeds street artists die voor een kleine bijdrage met je op de foto willen. We zagen de Hulk, Superman, Zorro, ja zelfs 2 dwergen waarvan 1 Cat in Boots deed (warm zeg, zo’n pak bij 32 graden) en aan ander een smurf. De leukste daar moesten we niet voor betalen. Dat was Shrek van bij Madame Tussaud. Uitzonderlijk stond er een beeld buiten, om het museum te promoten, leuk!!
Michael en Dave kwamen die ochtend aan op de luchthaven, en iets voor de middag wandelden ze onze pool area binnen, met een gouden tasje. Le moment supreme, De Armband was er!!

Toen ik thuiskwam van de veiling van de prachtcollectie van Elizabeth Taylor, had ik me geregistreerd voor de 'Online Only' veiling waar ook nog eens 1.000 stuks geveild werden. Ik geloofde mijn ogen niet!!!! Diamanten, smaragden, zonnebrillen, ...noem maar op, en ik ben er in geslaagd een fantastische platinum armband met diamanten op de kop te tikken. Michael ging hem voor me halen, en zou me hem vandaag eidnelijk overhandigen, hier in Hollywood. Het kon niet passender!

Michael had er zijn werk van gemaakt. In een rechthoekig doosje (dat ik eerst moest open maken) zat een flacon ‘White Diamonds’ parfum van Elizabeth Taylor. En in een mooie zwarte juwelendoos zat hij dan, de mooiste armband die ik ooit heb gezien. Platinum, bezaaid met diamanten? Wauw!!
Met veel ceremonieel deed Michael hem om mijn arm. Hij paste perfect. Michael had er geweldig zorg voor gedragen, hij had hem geen seconde uit het oog verloren zei hij. Hem paste de armband eigenlijk net niet, je zag de sporen nog op zijn arm, als dat maar geen littekens blijven … ;)
We gingen met zijn 6-en lunchen in een mooi Italiaans restaurant, Trastevere, en ik trakteerde met een flesje bubbels. Later trakteer ik hen nog op een dineetje, en het concert in de Hollywood Bowl.
Kim, mijn 3e roommate had een afspraak om 15h bij een tatoeƫerder, dus we gingen met 5-en verder, op naar Beverly Hills.
We namen een taxi, en een half uutje later stapten we binnen bij Tiffany’s. Ik voelde me er wel op mijn plek, met De Elizabeth Taylor Armband, maar besloot wijselijk de mooie bijpassende oorbellen die ik zag – 3500 dollar voor ocharme een half karaatje – niet te kopen … Na wat window shopping (Bulgari, Cartier, Dolce en Gabana, Chanel, …) stonden we te kijken naar een taxi en warden aangesproken door een mooie vrouw die ons – met een beetje moeite – in haar stijlvolle zwarte Mercedes propte (met 4 op de achterbank!) en ons afzette bij het Beverly Hills hotel waar we gingen aperitieven.
We kregen een prachtig tafeltje toegewezen in de tuin van de Polo lounge, tussen de bloemen en in de schaduw van de grote bomen. We bestelden cocktails met ronkende namen als The Pink Palace (naar het hotel), Violet Eyes (naar Elizabeth Taylor wiens vader een antiek –zaak runde in het hotel), the Aviator, toch maar geen Norma Jeane, 86 dollar voor een glas Dom Perignon …
We keken onze ogen uit naar de mooie mensen die er zaten, rondliepen, aankwamen en vertrokken. Allemaal slank, mooi gekleed en duidelijk bijgewerkt. Er zat een Joan Rivers look a like. Als die haar lippen niet door dezelfde dokter had laten opspuiten, weet ik het niet meer. Er kwam een jonge blondine aan in een strakke zwarte jurk met een boezem waaraan Lesley Ann Poppe niet kan tippen onze richting uit en net op het moment dat ik iets grappig wilde zeggen over haar plastic boezem, passeerde ze onze tafel en gunde ons alzo een blik op haar derriere.
Hij had de grootte van een flinke basketbal. Hij stond bol, bijna naar omhoog zelfs, en gulpte over haar heupen. Dit had ik nog nooit gezien. Alle 5 onze monden vielen open. Tegelijkertijd schoten we in de lach, tot de tranen over onze wangen rolden. Achter ons zat een oudere man met een jonge kerel iets te drinken. Hij grinnikte mee. “Do you think it would hold my Martini glass,” vroeg hij, een nieuw lachsalvo volgde.
Melinda kocht in de souvenir winkel een schattig roze pluche, een varkentje, dat na een korte brainstorming de naam “BadonkaOink” kreeg, (naar badonkadonk).
We namen een taxi terug naar het hotel en hoorde geweldige live muziek vanuit de center court van het Hollywood&Highland. Bleek het toch geen Tuesday Jazz en Wine te zijn zeker? How lucky can one get? Sancho Panchez, grote Latin star met een paar Grammy’s op zijn palmares had een massa aangetrokken en aan een tentje kon je een bekertje wijn gaan halen voor 3 dollar; Ik moest mijn ID laten zien, hoe lief. Ik nam een glaasje rood en keek naar de dansende menigte. De meesten zwart, prachtig opgekleed, trotse houdingen, en wat een ritme ...
Tegen 23h vielen we afgepeigerd op bed. Wat een dag!

Geen opmerkingen: